“Σίγουρα ξεπερνούσε τους άλλους, ήθελε πάντα να είναι πρώτος, επικεφαλής. Όταν όμως οι άλλοι γνώρισαν το εξαιρετικό της προσωπικότητάς του, όταν του επέτρεψαν να ξεχωρίσει, όταν τον έκαναν πρώτο, τότε εκείνος έπαψε να είναι εξαιρετικός, ξεχωριστός και πρώτος, τότε απώθησε μέσα του εκείνες ακριβώς τις ικανότητες που τον ανύψωσαν. Πέτυχε εκείνο προς το οποίο, προφανώς, έτεινε χρόνια, και το οποίο δεν μπορούσες να το διακρίνεις σ' αυτόν. Συγκέντρωσε την εξουσία στα χέρια του. Όμως αυτήν την εξουσία δεν την χρησιμοποιούσε. Απλούστατα, την κακομεταχειριζόταν για να εξασφαλίσει περισσότερη εξουσία. Η εξουσία στα χέρια του δεν έγινε μέσον αλλά σκοπός των προσπαθειών του. Πότε άρχισε αυτό; Πότε άρχισε, κάπου βαθιά μέσα του, να μετασχηματίζεται το Εμείς σε Εγώ;”

Λαντσισλάβ Μνιάτσκο, Η γεύση της εξουσίας, μετάφραση Λεωνίδας Χατζηπροδρομίδης, Γνώση, Αθήνα, 1988.