"Η Μαρία έγραφε στο ημερολόγιό της δέκα χρόνια νωρίτερα, μιλώντας για τον εραστή της Αριστίντ Μπριάν που την έσφιγγε γυμνή στα γυμνά του μπράτσα: 

Πιο δυνατή από κάθε συμπόνια είναι η μνησικακία μου με τις πολλές όψεις.
Υποφέρεις που με βλέπεις παγερή κι αυτό με ευχαριστεί.
Νιώθω στην καρδιά μου απέναντί σου την επιθυμία για εκδίκηση.
Κλαίμε, μ' αρέσει να κλαις, μ' αρέσει να κλαίω και μ' αρέσει κυρίως να φεύγω".

Αλίξ Λεμέλ, Οι 200 κλειτορίδες της Μαρίας Βοναπάρτη, Πατάκης, Αθήνα, 2015.