"Πρέπει να είσαι φέσι" είπε μέσα του [...] ξαφνικά κατάλαβε το νόημα της λέξης "εξανεμίζω" - μεταβάλλει κάτι σε "άνεμο", σε αέρα, από το κάτι φτιάχνω ένα τίποτα. Στις μικρές ώρες της νύχτας κάθε μετάβαση από μέρος σε μέρος ήταν ένα τεράστιο ανθρώπινο άλμα, μια αύξηση του τιμήματος που όφειλες να καταβάλεις για το προνόμιο της ολοένα και πιό αργής κίνησης.

                                F. Scott Fitzgearald, Επιστροφή στη Βαβυλώνα, Άγρα, 2013

ο κόσμος ακίνητος

ασπρόμαυρο καρέ

παγωμένο

μόνη κίνηση

εκείνη

μιας οπτασίας;

έγχρωμης

πράσινης

μαύρης

κόκκινης

ενός αερικού

ψίθυρος αγέρωχος

εύθραυστος

κοραλλένιο βλέμμα

hey you

                                                          Ανωνύμου

Ανωνύμου